3. "LOVE ROSIE" CZYLI JAK FORMA MOŻE ZEPSUĆ TREŚĆ | CECELIA AHERN

Znacie takie książki, których nie możecie się doczekać wziąć w ręce i przeczytać? Znacie takie zapowiedzi powieści, że już chcecie wiedzieć o czym jest? Albo takie o których słyszeliście tak dużo, że już nie możecie wytrzymać z wrażenia, że zaraz będziecie wszystko wiedzieć?

FABUŁA:

 Tak miałam z "Love, Rosie". Książka zapowiada się dość ciekawie: przyjaciele od dziecka, którzy zostają rozłączeni przez przeprowadzkę jednego z nich. Rosie z Alexem trzymają się razem od zawsze, wspólna szkoła, znajomi, wspólna ławka w szkole. Teoretycznie łączy ich tylko przyjaźń, ale czy tak duże uczucie można nazwać 'tylko' przyjaźnią? Jedno jest pewne Alex jest zmuszony wyprowadzić się z Irlandii do Ameryki a setki tysięcy kilometrów rozłąki dadzą się we znaki, pobudzą niechęć i oddalenie od siebie.  Obydwoje nie chcą rezygnować z tej relacji, ale wiedzą, że czasem tak po prostu bywa. 

Czy przyjaciele pozostaną przyjaciółmi? Czy znajdą miłość na którą czekają? Czy los jeszcze kiedyś pozwoli być blisko siebie?  Może nie wszystko zawsze powinniśmy spisywać na straty? 

"To najgorsza rzecz, jaką mógłbyś zrobić nieszczęsnej istocie - wychowywać ją w domu,w którym rodzice się nie kochają."

Zabierając się do tej powieści byłam pełna ciekawości, optymizmu i chęci, nie mogłam doczekać się, aż poznam losy sławnej Rosie. Książka to typowa literatura młodzieżowa, nie doszukujmy się w niej głębszych powiązań, opisów silnych relacji czy odkrywania bohaterów, tutaj wszystko mamy podane jak na tacy, chociaż czasem takie rozwiązania bronią się same w sobie.

MOIM ZDANIEM:

 Już na samym początku wiedziałam, że ta forma prowadzenia przez autora książki nie pozwoli mi lekko i przyjemnie przejść przez tą powieść. Cała książka jest napisana w formie listów oraz rozmów na komunikatorze (?) e-mailu (?), Bóg Jeden wie co to za forma pisania ze sobą bohaterów, ja nie mam zielonego pojęcia o co tam chodziło do tej pory. 

Zaparłam się w sobie i mówię : "Dominika przeczytasz to, dasz radę, niekoniecznie będzie to klapa", czytałam, czytałam, czytałam i nic. Żadnych wrażeń, ciekawości, uśmiechu, optymizmu, radości, złości - absolutne zero. Zaczęłam zastanawiać się czy to na pewno o tej książce tak wiele osób pisze pełne pozytywów recenzje. Brnęłam w to dalej, z każdą kartką niemal zasypiałam nad czytaniem 'rozmów' pomiędzy bohaterami. Często zapomniałam o czym przed chwilą ze sobą rozmawiali, bo taka forma prowadzenia książki nie pozwalała mi się ani trochę skupić. Rozmowy między Alexem i Rosie były tak nudne i przewidywalne, że nawet nie musiałam tego czytać, żeby wiedzieć co będzie dalej. Kolejnym absurdem dla mnie było przeplatanie co chwile rozmów innych bohaterów, pogubiłam się w tym po kilkudziesięciu stronach, musiałam wracać co chwile, żeby połapać się w tym kto, z kim, o czym rozmawiał. Dodatkowo pomieszanie mi w głowie listami od siostry, od mamy, do siostry, do mamy, od i do Alexa od Rosie i do Rosie zaburzyło mi totalnie wszystko. 

Rozciągłość w czasie całej historii Alexa i Rosie na przestrzeń kilkudziesięciu lat wcale nie sprawiło, że lepiej utożsamiłam się z nimi, a wręcz przeciwnie. Ta cała historia bardzo się dłuży, rozciąga i po prostu zaczyna nudzić. Z biegiem kartek zapominasz już o co w tym wszystkim właściwie chodzi. Rozmowy tak na prawdę między bohaterami nie wnoszą nic nowego, ciągle są o tym samym. 

Rosie była dla mnie postacią najbardziej irytującą na świecie, zawsze pokrzywdzona, niezaradna, wysnuwająca filozofie, które nic jej nie dawały. Zakończenie tej historii nie zaskoczyło mnie, nie wzruszyło, nie ucieszyło, właściwie nie zrobiło nic.

Pomysł sam w sobie może i jest dość oklepany : przyjaciele, rozłąka, kobieta, mężczyzna, żal, dalsze życie etc, ale jeśli powieść byłby ubrana w inną formę, ozdobiona może większą ilością emocji, mniejszą liczbą postaci to wyszłoby z tego na pewno coś fajnego.
Dla mnie każda książka jest wartościowa, dlatego "Love Rosie" pomimo swego zagmatwania, często wiejącej nudy i dla mnie przerażającej formy też miała swoje drobne, dobre wątki. W książce bardzo podobało mi się ukazanie relacji matka- córka ( czyich przekonacie się, jeśli przeczytacie :) ) oraz ukazanie drogi do kariery Alexa jako lekarza - to był wątek właściwie jedyny jaki mnie ciekawił!

Zdania co do tej pozycji są podzielone, mnie absolutnie nie przekonała, ale może z Wami będzie inaczej?

Tytuł : Love Rosie

Autor: Cecelia Ahern

Wydawnictwo: Wydawnictwo Muza

Liczba stron: 512

Kategoria: Literatura obyczajowa, Romans

Druk: mała czcionka

Egzemplarz kupiłam na stronie www.taniaksiazka.pl za 8,20 zł
klik <- tutaj link bezpośredni